شخصى یهودی به حضور امام على (ع ) آمد و پرسید

عددى را به دست من بده که قابل قسمت بر 1،2،3،4،5،6،7،8،9 باشد بى آنکه باقى بیاورد.

امام على (ع ) بى درنگ به او فرمود: «اضرب ایّام اسبوعک فى ایّام سنتک » (روزهاى هفته را بر روزهاى یکسال خودت ضرب کن که حاصل ضرب آن، قابل قسمت بر همه اعداد مذکور (بدون باقیمانده) خواهد بود.

 سؤال کننده هفت را در 360 ضرب کرد حاصل ضرب آن 2520 شد ، این عدد را بر 2،3،4،5،6،7،8،9، 1 تقسیم کرد، دید بر همه این اعداد قابل قسمت است بدون آنکه باقى بیاورد.

 اعجاز در قرآن

در قرآن کریم به اینکه 300 سال شمسی دقیقاً برابر 309 سال تمام قمری است به صورت مستقیم اشاره شده است . این مطلب وقتی مشخص شد که یکی از علمای دین یهود از حضرت امام امیرالمؤمنین (علیه السلام) پرسید : چرا قرآن مدت توقف و خواب اصحاب کهف را 309 ذکر سال کرده است در حالی که در حاشیه تورات ما این مدت 300 سال نوشته شده است ؟ حضرت امیر علیه السلام فرمودند : «سالهای شما شمسی است ولی سالهای ما قمری است» . جالب اینجاست که یکی از اساتید ریاضی این محاسبات را انجام داده که خلاصه قابل فهم آن چنین است : سال شمسی یهود 365 روز تمام بوده است . بنابراین 300 سال آنها می شود : روز 109500=365×300 در حالی که سال قمری برابر است با 354 روز و 8 ساعت و 48 دقیقه بنابراین 309 سال قمری برابر است با : روز 109500={48 دقیقه و 8 ساعت و 354 روز ×}309 پس معلوم شد که 300 سال شمسی یهود برابر است با 309 سال قمری نه یک روز کمتر نه بیشتر. این در حالی است که تا صدها سال بعد از نزول قرآن هنوز شبانه روز به 24 ساعت و هر ساعت به 60 دقیقه و الی آخر تقسیم نشده بود . و حتی ساعت هنوز اختراع نشده بود .